plagiarismیا سرقت ادبی یعنی کپی کردن آثار، ایده ها و در اینجا نوشته های دیگران بدون ذکر منبع و صاحب اثر و ارتکاب به سرقت ادبی است. شایعترین نوع پلاجیاریزم، کپی برداری پژوهشی از منابع چاپ شده قبلی است یعنی اینکه مطلبی را که چاپ شده عینا در متن مقاله خود کپی کنیم که این موضوع به راحتی توسط نرم افزارهای چک کننده پلاجیاریزم ردیابی و در نتیجه باعث ریجکت سریع مقاله یا fast reject می شود.
پایگاههای مشابهیاب جهت کنترل عدم همپوشانی مقالات (plagiarism checker)
http://www.dustball.com/cs/plagiarism.checker
http://smallseotools.com/plagiarism-checker
این امر یکی از مواردی است که اعتبار نویسنده را زیر سوال می برد و حتی باعث می شود که مجله، مقالات بعدی نویسنده را بدون بررسی ریجکت کند. این مورد، یک مساله اخلاقی یا ethical issue محسوب می گردد چون مطلبی بدون ذکر صاحب اثر یا منبع به سرقت رفته است.
انواع سرقت ادبی
پلاجیاریزم انواع دیگری هم دارد که شناسایی آنها مثل مورد قبل خیلی آسان نیست. مثلا وقتی که نویسنده می خواهد ایده یا نظری را بیان کند ولی منبعی را برای آن نمی یابد، یک یا چند منبع جعلی ایجاد کرده و به آنها استناد می کند. به این نوع، سرقت ادبی از منبع نامعتبر یا invalid source گفته می شود. در سرقت ادبی از نوع پارافریزینگ، نویسنده نظرات یا ایده های به چاپ رسیده را بدون ذکر منبع طوری تغییر می دهد که به نظر برسد نتایج کار خودش می باشد. در واقع این نوع تحقیق، یک نوع بازنویسی ادبی است که باز هم از نظر اخلاقی صحیح نیست.