نوشته های مشابه
در تعداد زیادی از مشاوره‌هایی که با افراد مختلف داشتیم، دو تفکر غلط ناشی از
– عدم اعتماد به نفس یا
– اعتماد به نفس کاذب
در ذهن بسیاری از آنها نمایان بود. تفکراتی که نقش اصلی در تصمیم‌گیری هر فرد برای شروع فرآیند اپلای یا منصرف‌شدن از آن دارند. تحلیلی که در ادامه میخوانید استدلال‌های ما برای اثبات اشتباه بودن این تفکرات است.
عدم اعتماد به نفس
بیشترین تعداد افراد در این دسته، افرادی هستند که به رغم داشتن معدلِ خوب، به دلیل داشتن دیدگاه‌های زیر اعتماد به نفس کافی برای شروع حرکت به سمت رویاشون (که هنوز به دلیل دیدگاه اشتباهی که دارن تبدیل به هدف نشده و از نظر اونا غیر قابل دستیابیه) یعنی تحصیل در یک دانشگاه خوبِ یک کشور پیشرفته رو ندارن:
۱ – متوسط یا ضعیف بودن دانشگاه محل تحصیل
۲ – زبانِ ضعیف یا نداشتن مدرک زبان
دلیل غلط بودن دیدگاه اول: اساتید و اعضای کمیته‌های جذب دانشگاه‌های خارج از کشور، به جز چند دانشگاه انگشت‌شمارِ ایران (اونم به شرطی که از این دانشگاه‌ها قبلا دانشجو گرفته باشن یا درباره میزان توانایی دانشجوهای پذیرش شده از این دانشگاه‌ها شنیده باشن) شناخت جامعی از دانشگاه‌های دیگه ایران نداشته و تفاوت زیادی بین اونا قائل نیستن. بنابراین مهم‌ترین معیاری که برای سنجش میزان توانایی دانشجوهای این دانشگاه‌ها در نظر میگیرن معدل و نمرات دروسی هست که گذروندن. افرادی که معدل‌‌های خوب دارن ولی به دلیل رنکِ پایین بودن دانشگاهشون در ایران اعتماد به نفس لازم برای شروع فرآیند اپلای رو ندارن به این دلیل در اشتباهن.
دلیل غلط بودن دیدگاه دوم: هر فردی از زمان شروع فرآیند اپلای تا زمان ثبت‌نام در دانشگاه چندین ماه زمان داره. در این زمان هم میشه سطح توانایی زبان رو به حدی رسوند که نمره زبان مینیممِ مورد نیاز دانشگاه مورد نظر رو کسب کرد هم در صورت اخذ پذیرش میتوان توانایی زبانیِ کافی برای تحصیل و زندگی در کشور مقصد رو به دست آورد. کسی که به رغم داشتن معدل خوب ولی به خاطر ضعیف بودن زبان جرات شروع کردن این مسیر رو نداره، تنها به دلیل عدم باور به خودش و عدم درک ارزش سرمایه‌ی زمانی‌ای که داره اینکارو کرده. به این دلیل این دیدگاه هم اشتباهه.
اعتماد به نفس کاذب
افراد این دسته، کسانی هستند که رزومه‌های خیلی خوبی دارن ولی ممکنه خودشونو به چند تا استاد از چند تا دانشگاه خاص یا چند تا پوزیشن محدود کنن. دلیل اشتباه بودن این محدود کردن اینه که ممکنه اساتید در زمانی که این افراد بهشون درخواست میدن پوزیشن نداشته باشن و دانشجو نخوان (دلیل اصلی ارسال ایمیل‌های مختلف برای تعداد زیادی از اساتید توسط افراد موفق هم همین بوده چون درصد زیادی از این اساتید یا پاسخ ایمیل‌ها رو نمیدن یا در اون زمان پوزیشن ندارن و دانشجو نمیخوان ولی ممکنه در یه زمان دیگه به دلیل نیاز به دانشجو به افراد دارای رزومه ضعیف‌تر هم پذیرش بدن). اگر فردی با داشتن رزومه خیلی خوب ولی به دلیل اعتماد به نفس بیش از حدی که داره این محدودیت رو برای خودش درست کنه، ممکنه همچین شرایطی براش پیش بیاد و اون اعتماد به نفسِ زیادی تبدیل به ناامیدی مطلق بشه که هر دو حالتش به دور از واقعیته. بنابراین این دیدگاه هم اشتباهه.
در مقابل این تفکرات اشتباه، تفکر صحیحِ واقع‌بینی و اتخاذ تصمیمات مبتنی بر اطلاعات جامع، صحیح و به‌روز قرار داره که در ادامه توضیح داده شده.
واقع‌بین بودن
افراد این دسته کسانی هستند که به خوبی این دو حقیقت رو درک کردن:
۱ – ضعیف بودن بخشی از رزومه رو میشه با تقویت بخشی دیگه از رزومه جبران کرد.
۲ – همیشه درصدی از شانس در موفقیت یا شکست فرآیند اپلای وجود داره.
با درک کردن این حقایق، هم اونایی که در حال حاضر رزومه ضعیفی دارند (یا در آینده میخواهند اپلای کنند) میتونن به درستی برای تقویت این رزومه برنامه‌ریزی کنند هم افرادی که دارای رزومه‌های متوسط یا قوی هستند، برنامه‌ریزی اپلایِ خودشون رو به صورت جامع و نه محدود به یک یا چند دانشگاه خاص انجام میدن و این همون مسیر صحیحه.
در این مسیر صحیح، در نهایت چه نتیجه موفقیت باشه چه شکست، میشه مطمئن بود که به دلیل تصمیمات اشتباه و تفکرات غلط نبوده. بلکه اگه شکست بوده به خاطر بدشانسی بوده.
شکستی که ناشی از بدشانسی باشه یعنی ناشی از عواملی بوده که کنترل اونا خارج از دست شما بوده، بنابراین هیچوقت در آینده خودتونو بابتش سرزنش نخواهید کرد. اما اگر موفق بشید، این موفقیت در اصل حاصل تفکرات صحیح و تصمیمات شما بر مبنای اون تفکرات بوده. این موفقیت تا سالها در ذهن و قلب شما ماندگار خواهد ماند و میتونید همیشه بهش افتخار کنید.